Buskerfestival Festival i.s.m. Rootstown CC Gasthuis Aarschot (20-09-2020) report & photo credits: Rootsville info organisatie: CC Gasthuis - Rootstown info artiest: People in Houses - Maurice van Hoek (NL) - Black Label - JJ Handshake - The Redemption's Colts © Rootsville 2020

Een jaarlijks terugkomen tijdens de nazomer hier in het CC Gasthuis te Aarschot is de samenwerking met Rootstowner Kurt de Bont en zo ook het "Buskerfestival". Dit mini festival kent als opzet het onder begeleiding van gidsen deze stad aan de Demer te ontdekken met op diverse plaatsen een verpozing met muziek. Door het Corona gebeuren was dit dit jaar volledig in open lucht maar onder het mum van een Indian Summer was daar niemand rouwig om. Ook de beperking van toeschouwers maakte dat dit event in no time was volzet. Met collega en stadsfotograaf Ronny Van Casteren trokken we vrolijk op pad richting eerste locatie.

We komen terecht aan de 's Hertogenmolens die gelegen zijn aan het begijnhof van Aarschot. Dit complex werd in eerste instantie rond 1510 opgericht door hertog Willem de Croy en deden destijds dienst als molens en de belangrijkste bronnen van inkomsten waren het malen van graan en het heffen van tol. Vandaag de dag is er een hotel en brasserie in gehuisvest.

Ietsje ervoor, aan de oevers van de Demer ontdekken we "People in Houses". Dit trio komt uit het Gentse en brengen mee een valies vol bewogen vertelsels, gebracht op gitaar, resonator, mandoline, chromaharp, trompet, euphonium, mondharmonica, suitcase drum en Indisch harmonium. Drie pure stemmen waarvan er eentje voor vandaag is vervangen door een female people.

"People In Houses", een trendy folky sound met nummers als "Metal Detector" en jawel "Bye Bye Love". Nog niet haar huis gaan "People In Houses" er zijn nog drie groepen komende...goin' somewhere!

Onze twee volgende muzikanten bevonden zich aan de achterzijde van het station. Wel werd meteen duidelijk dat mede door Covid-19 ook de inventiviteit voor de locaties een beetje in lockdown was. Misschien wel een beetje sneu voor de artiesten dat het zondag was anders konden ze wat meer poen scheppen als busker met hun guitar-case.

Pal aan de uitgand aan de achterkant vinden we JJ Handshake. JJ Handshake is het alter-ego van Joran Jambé en een doorwinterde troubadour. Hij zingt liedjes over het alledaagse, het bevreemdende. Over de losers en knappe koppen van deze wereld en zelfs over een betere wereld... Of toch net niet? Na een kleine opfrissing door JJ Handshake van m'n geheugen wist ik terug dat ik hem al eens aan het werk had gezien met de "Barius' Hopeless Band" en dit was toen dik in orde.

Nu stond Joran er alleen voor al was er nog het gezelschap van wat vrouwelijk schoon.Zijn nummers bestaan uit Nederlandstalige kleinkunst met nummers als "Weer geen Stadsgedicht", "Ik Red me Wel" en "Meester Fons". JJ Handshake een tijger is hij wel...

Helemaal aan de overkant was de locatie waar we Nederlander "Maurice van Hoek" aantroffen. Op deze locatie was ook mijn fotografische inspiratie zoek en wou ik me bijna neervleien naast Maurice om van het zonnetje te genieten.

Maurice van Hoek is een getalenteerde student aan het conservatorium, maar met een haperend muzikaal kompas. In een zoektocht naar richting ontvlucht hij zijn opleiding en zijn toenmalige woonplaats Rotterdam om voor drie maanden door Amerika te trekken. Tijdens zijn zwerftocht laat hij alles los. Hij verkent het gebied waar de 70's countryfolk van iconen als The Eagles en James Taylor zijn oorsprong vindt en voelt zich meer dan ooit aangetrokken tot het genre. De zeggingskracht die er van de muziek uit gaat, raakt van Hoek in het hart. “Drie akkoorden en de waarheid spreken, dat moet je kunnen.

Desalnietemin kunnen de wandelaars genieten van eigen originals als "Travellin' Man", "Living My Mind" en "Give It A Try". Muziek die hand in hand gaan met de ongedwongenheid van de zanger zelf.

Ergens in de schaduw van een overjaarse inlandse zuurstofmaker vonden we "Black Label" terug. Ook los neergeplant in de natuur midden in het stad komt hij de geschiedenis van Robert Johnson te verkondigen, voor de niet-blues adepten de oervader van de blues.

De vele lofbetuigingen aan Black Label’s adres liegen er niet om. Deze one man band van Skinny fingers Remko, weet op eigentijdse manier de muzikale traditie van de Mississippi Delta blues en Robert Johnson springlevend te houden. Label brengt veel uptempo blues, duizelingwekkende slide gitaar, aanstekelijke mondharmonica en zang. Black Label brengt ode aan Robert Johnson met nummers als "Stones in My Passway" en uiteraard diens klassieker "Crossroad Blues". We zouden Remco s'avonds nog gaan bekijken met zijn band "Guttbucket" en dat is nog straffere koek.

Het verzamelen met de vier groepen bezoekers van dit "Buskerfestival" zat er dit jaar niet in dus voor wie nog een "Gasthuis Tripel" wou proeven ging het zo richting "CC Het Gasthuis"

Wie ook hun tenten op de binnenkoer hadden opgeslagen waren die van "The Redemption's Colts". Ze zijn een driekoppige stringband uit het diepe zuiden van België! Ze brengen Amerikaanse rootsmuziek met een eigen tintje van donkere ballads tot bluegrass, steeds doorspekt met de nodige dosis rock&roll.

Deze "The Redemption's Colts" bestaan uit Romain Trigaux, Benoît Hubert en Arnaud Pemmers en hadden tijdens de volle uitbraak hier al eens moeten staan. Uit hun album "One Way Ticket" kregen we nummers als het opzwepende "Out of crowds" en "White Demons" en zo zat de sfeer er hier meteen in.